เริ่มต้นการเป็นนักเขียนบทความอย่างแรกก็คือความชื่นชอบ หลงใหลในการเขียน การสร้างสรรค์บทความที่มีคุณภาพ ย่อมเกิดจากการรักการอ่านสิ่งรอบตัวเป็นชีวิตจิตใจ ความชอบในการอ่านที่มีมากจะทำให้คุณมีคลั่งคำศัพท์และไอเดียในการเขียนคอนเทนต์มากเป็นพิเศษ เรียกได้ว่านักเขียนทุกคนมักจะมีนิสัยที่เหมือนกันคือ รักการอ่าน นำไปสู่เอกลักษณ์การในเขียนที่สะท้อนตัวตนของตัวเองได้แตกต่างกันออกไปตามสไตล์ของแต่ละคน

การตั้งเป้าหมายสำคัญต่อทุกเรื่องในการดำเนินชีวิต ถ้าคุณมีความมุ่งมั่นตั้งใจที่เป็นนักเขียนบทความให้ประสบความสำเร็จ จะเพิ่มแรงกระตุ้นให้คุณศึกษาหาข้อมูลเกี่ยวกับเทคนิคการเขียน ช่องทางการหารายได้ มั่นฝึกฝนฝีมือ เพื่อให้ไปถึงเป้าหมายได้อย่างมีประสิทธิภาพมากที่สุด ซึ่งคงไม่มีใครมาคอยเคี่ยวเข็ญคุณให้ไปถึงความฝันได้นอกจากตัวคุณเองเท่านั้น

เราอาจหาข้อมูลทางอินเตอร์เน็ตหรือในห้องสมุดก็ได้ อีกทั้งยังหาข้อมูลได้จากการสัมภาษณ์ ดูสารคดี หรือค้นคว้าแหล่งข้อมูลอื่นๆ ด้วย

เปิดตัวแผนที่ “สมองแมลงหวี่” ฉบับสมบูรณ์ แสดงเครือข่ายเซลล์ประสาทของสัตว์ละเอียดที่สุดในโลก

งานวิทยากรอบรมพนักงาน ติดต่อผ่านบริษัทฯ หรือ เอเจนซี่ ต่าง ๆ ขออภัยไม่รับงานโดยตรง กรณีงานอื่น ๆ ส่วนงานราชการ กรุณาติดต่อทางอีเมล์

“ฉลาด” กับ “คิดเป็น” [บทความสั้น] [เปลี่ยนทัศนคติ]

รู้จัก “หน่วยบริการฉุกเฉิน” ใต้ทะเลลึก ที่ช่วยให้อินเทอร์เน็ตทั่วโลกยังทำงานได้

คลายความกังวลเรื่องจุดอ่อนของตัวเอง วิเคราะห์และเปลี่ยนมันเป็นทักษะที่จะช่วยให้เราเรียนรู้ได้ดียิ่งขึ้น

เฝ้าระวังนักเรียน อาจเข้าข่ายเป็นโรคย้ำคิดย้ำทำ นรรัชต์ ฝันเชียร อาจไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรที่เราจะเห็นนักเรียนทำพฤติกรรมซ้ำๆ jun88 เข้าสู่ระบบ โดยไม่จำเป็นในบางโอกาส แต่มันจะเป็นปัญหาแน่นอนเมื่อการทำอะไรซ้ำๆนั้น มากระทบกระเทือกการใช้ชีวิตประจำวัน พฤติกรรมอย่างเช่น เข้าออก

รวมบทความดี ๆ เกี่ยวกับความรัก ในแง่มุมที่พยายามถ่ายทอดความเป็นจริง ปัญหาคู่รัก ปัญหาชีวิตคู่ ปัญหาครอบครัว เพื่อนำไปสู่แนวคิด ทัศนคติ การเปลี่ยนแปลง เพื่อการพัฒนาชีวิต ที่ดีขึ้น

ลึกไปกว่านั้น เวลาคนหลงทางไปเจอคนหลงทางด้วยกันก็พยายามช่วยกัน ก็น้อยนักที่รอด (ก็ในเมื่อไม่มีใครรู้วิธีหลุดจากสิ่งนี้) ที่สุดก็ต้องแยกจากกัน คนเหล่านี้ก็จะบ่นว่า “ทิ้งกันในยามลำบาก” บ้างก็ “วันนี้มองข้ามวันหน้าว่ามาขอแล้วกัน” หรือไม่ก็ “ถ้าผ่านไปได้จะไม่กลับไปมอง” มันก็น่าตลกที่ทำไมไปคาดหวังกับคนที่เขาก็ยังลำบากเหมือนกัน แแต่คนที่ชี้ทางให้ได้กลับกลายเป็นรั้นและต่อต้านประมาณว่า “เขาไม่เข้าใจสถานะของเรา”

“หนึ่งในสิ่งที่สำคัญที่สุดในการใช้ชีวิตคือ การรู้ตัวอยู่เสมอว่าเราไม่ได้แข่งกับใคร แต่เรากำลังเดินในถนนของตัวเองในความเร็วที่เหมาะสมสำหรับเรา”

คุกกี้ที่มีความจำเป็นสำหรับการทำงานของเว็บไซต์ เพื่อให้คุณสามารถใช้งานและเข้าชมเว็บไซต์ได้อย่างเป็นปกติ คุณไม่สามารถปิดการทำงานของคุกกี้นี้ในระบบเว็บไซต์ของเราได้ อย่างไรก็ตาม คุณสามารถบล็อคการใช้งานคุกกี้ได้จากเบราว์เซอร์ที่ใช้งาน ซึ่งอาจจะส่งผลกระทบกับการใช้งานเว็บไซต์ได้

หลายเรื่องในสังคมและชีวิตเราควรมีสิทธิ์ที่จะไม่เห็นด้วยกับเรื่องต่าง ๆ มากมาย แต่พอเราคิดแล้วเราก็เลือก “ไม่พูดดีกว่า” รวมถึงรู้ว่า “มันพูดไม่ได้” ทำไปกันนะจึงเป็นเช่นนี้?